บันทึกเกี่ยวกับแม่มด
แม่มดในเทพนิยายจะต้องสวมหมวกสีดำรูปร่างพิกล สวมเสื้อคลุมสีดำ และต้องขี่ไม้กวาดเสมอ
เรื่องต่อไปนี้ไม่ใช่เทพนิยาย แต่เป็นเรื่องจริงเกี่ยวกับแม่มด
ข้อสำคัญเกี่ยวกับแม่มด คือสิ่งที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ ฟังให้ดี และอย่าลืมเป็นอันขาด- - -
แม่มดแต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดา มองดูก็เหมือนผู้หญิงทั้งหลาย อยู่บ้านเหมือนพวกเรา และทำงานอาชีพต่างๆ เหมือนคนทั่วไป
เพราะอย่างนี้เอง จึงยากนักที่จะรู้ว่าใครเป็นแม่มด
แม่มดตัวจริงเกลียดชังเด็กๆ อย่างรุนแรงเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้ว่า มีความเกลียดชังอื่นใดเท่าเทียมได้อีก
แม่มดตัวจริงจะใช้เวลาทั้งหมดในการวางแผนกำจัดเด็กๆ ที่อยู่ในอาณาบริเวณของตน แม่มดปรารถนาเหลือเกินที่จะขจัดเด็กให้หมดไปทีละคน แม่มดคิดจะขจัดเด็กอยู่ทุกวัน ไม่คิดเรื่องอื่นเลย
แม่มดอาจจะทำงานเป็นคนเก็บเงินตามซูเปอร์มาร์เก็ต หรือเป็นพนักงานพิมพ์จดหมายให้นายที่เป็นนักธุรกิจ หรือขับรถยนต์คันหรูโฉบเฉี่ยวไปมา (ซึ่งแม่มดสามารถทำสิ่งต่างๆ เหล่านี้ได้จริง) แต่จิตใจของแม่มดก็คิดวางแผนและกะแผนการต่างๆ นานา ด้วยความคิดซึ่งกระหายเลือดอย่างที่สุดตลอดเวลา
“จะเลือกเด็กคนไหนดีนะ- - -เลือกคนไหนดี- - -เพื่อกำจัดให้สิ้นซากรายต่อไป” แม่มดถามตัวเองอย่างนี้ตลอดทั้งวัน
แม่มดรู้สึกเพลิดเพลินในการกำจัดเด็ก เหมือนที่คุณรู้สึกเพลินเวลาได้กินสตรอเบอรี่ราดครีมข้นๆ จนพูนจาน
แม่มดตั้งใจจะกำจัดเด็กให้ได้สัปดาห์ละ 1 คน และถ้าไม่ได้ดังใจหวัง แม่มดก็จะอารมณ์เสียอย่างยิ่ง
กำจัดเด็กสัปดาห์ละ 1 คน เท่ากับปีละ 52 คน
แม่มดต้องการทำให้เด็กๆ หายสาปสูญไปเลย
นี่คืออคติที่แม่มดทุกคนยึดถือ
แม่มดจะเลือกเด็กที่เป็นเหยื่อด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง แล้วเด็กคนนั้นก็จะถูกสะกดรอยตาม เหมือนพวกนายพรานสะกดรอยตามนกเล็กๆ ในป่า
แม่มดเดินย่องด้วยฝีเท้าแผ่วเบา ใกล้เข้าไป- - -ใกล้เข้าไปทุกที- - - เมื่อทุกอย่างพร้อม- - -ก็ถึงเวลาที่แม่มดจะลงมือ- - -แว้บเดียวเท่านั้นที่แม่มดโฉบตัวเด็กไปพร้อมกับมีแสงวาบเหมือนถ่านไฟปะทุ- - -เปลวไฟลามเลียขึ้นสูง- - -น้ำมันเดือดพล่าน- - -เสียงหนูร้องจี๊ดจ๊าด- - -ผิวหนังของเด็กค่อยๆ เหี่ยวย่นลง- - -แล้วเด็กคนนั้นก็อันตรธานไป!
คุณต้องเข้าใจไว้ด้วยว่า แม่มดไม่ใช้วิธีทุบหัวเด็กให้สิ้นสติ ไม่ใช้มีดแทง ไม่ยิงด้วยปืน เพราะใครขืนทำสิ่งเหล่านั้นจะต้องถูกตำรวจจับ
แม่มดไม่มีวันถูกตำรวจจับ นิ้วของแม่มดมีคาถา ผีร้ายเต้นเร่าอยู่ในเลือดของแม่มด จึงทำให้แม่มดมีอำนาจในการสั่งให้ก้อนหินลุกขึ้นกระโดดโหย่งๆ ได้เหมือนกบ แม่มดยังสามารถร่ายมนต์ให้ผิวน้ำมีเปลวไฟลามไปทั่วได้อีกด้วย
เวทมนต์คาถาเหล่านี้เองที่น่ากลัวนัก
ปัจจุบันนี้ นับว่าโชคดีที่มีแม่มดตัวจริงอยู่ไม่มากนัก แต่ก็มากพอที่เด็กๆ จะรู้สึกเสียวสยอง ในประเทศอังกฤษอาจจะมีแม่มดรวมกันประมาณ 100 คน บางประเทศมีมากกว่านี้ บางประเทศไม่มีมากเท่านี้ แต่ไม่มีประเทศใดในโลกนี้ที่ไม่มีแม่มด
แม่มดต้องเป็นผู้หญิงเสมอ
ผมไม่ได้ต้องการจะกล่าวหาผู้หญิงว่าไม่ดี ผู้หญิงส่วนมากน่ารัก แต่ความจริงที่เป็นความจริงก็คือ แม่มดต้องเป็นผู้หญิงวันยังค่ำ ผู้ชายเป็นแม่มดไม่ได้
ในทางตรงข้าม ผีปอบต้องเป็นเพศชายเสมอ เช่นเดียวกับผีก็องกอย ผีทั้งสองชนิดนี้น่ากลัว และมีอันตรายพอๆ กัน แต่รวมกันแล้ว ยังไม่อันตรายเท่าแม่มด
สำหรับเด็กๆ แล้ว แม่มดนับว่าเป็นสัตว์โลกที่อันตรายที่สุดบนพิภพนี้ ที่น่ากลัวอันตรายมากก็คือ ความจริงที่ว่า รูปร่างหน้าตาของแม่มดดูไม่น่ากลัว แม้ว่าเด็กๆ จะรู้ความลับทุกข้อของแม่มดแล้ว (ประเดี๋ยวจะบอกความลับนี้ให้ฟัง) ก็ยังไม่สามารถบอกได้ว่า คนที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นเป็นแม่มด หรือเป็นผู้หญิงใจดีกันแน่
สมมุติว่า เสือโคร่งสามารถแปลงตัวเป็นหมาตัวใหญ่ และนั่งกระดิกหางอยู่ คุณอาจจะเดินไปตบหัวมันเล่น ซึ่งเมื่อใดที่คุณทำเช่นนี้ก็เป็นอันถึงจุดจบของคุณแน่ แม่มดก็น่ากลัวทำนองเดียวกันนั้น คือทำตัวให้มองดูเหมือนสุภาพสตรีที่น่ารักได้เสมอ
ดูรูปต่อไปนี้แล้วบอกผมได้ไหมว่า คนไหนเป็นแม่มด
คำถามนี้ตอบยาก แต่เด็กทุกคนต้องพยายามตอบให้ได้
ไม่แน่หรอกนะ- - -เพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียงของคุณอาจจะเป็นแม่มดก็ได้
แม่มดอาจจะเป็นผู้หญิงนัยน์ตาแจ่มใสซึ่งนั่งตรงข้ามคุณในรถโดยสารเมื่อเช้านี้- - -ก็ได้อีกเหมือนกัน
แม่มดอาจจะเป็นผู้หญิงยิ้มสวย คนที่ยื่นลูกกวาดใส่ถุงกระดาษสีขาวให้คุณที่ถนนเมื่อตอนเที่ยงนี่เอง
เด็กๆ คงสะดุ้งโหยง ถ้าจะบอกว่า- - -แม่มดอาจจะเป็นคุณครูคนสวย ซึ่งกำลังอ่านเรื่องนี้ให้เด็กๆ ฟังอยู่ในตอนนี้
ขอให้พิจารณาคุณครูคนนี้ให้ดี คุณครูอาจจะยิ้มเยาะที่มีคนเขียนแนะนำอะไรที่พิลึกเช่นนี้ อย่าเพิ่งหลงเชื่อเสียล่ะ เพราะอาจจะเป็นแผนอันชาญฉลาดของแม่มดอีกก็ได้
ผมไม่ได้ตั้งใจจะบอกเด็กๆ สักนิดเดียวว่า คุณครูของเด็กๆ เป็นแม่มดตัวจริง ผมเพียงแต่แนะว่า อาจจะใช่แม่มดตัวจริงเท่านั้น แต่ว่า- - -ขอเน้นคำนี้หน่อย- - -แต่ว่าอาจจะเป็นแม่มดอย่างที่ผมแนะนำก็ได้
จริงๆ นะ- - -ถ้ามีวิธีที่ทำให้เรารู้ได้ว่าคนไหนเป็นแม่มด คนไหนไม่ใช่ละก็- - -ป่านนี้เราคงช่วยกันจับแม่มดมาใส่เครื่องบดเนื้อจนกลายเป็นเนื้อบดไปหมดแล้ว
โชคดีที่เราดูไม่ออก แต่ก็พอจะมีร่องรอยเล็กๆ น้อยๆ ที่เด็กๆ สามารถสังเกตได้
แม่มดมีนิสัยปลีกย่อยที่ประหลาดเหมือนกันหมด ถ้าเรารู้นิสัยดังว่านี้ได้และจำใส่ใจไว้เสมอ เราก็อาจจะเอาตัวรอดจากการถูกแม่มดกำจัด- - -ก่อนที่จะโตขึ้น
(แม่มดในแบบของ โรอัลด์ ดาห์ล สำนักพิมพ์ผีเสื้อ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น